My Unsent Letter

The letter my Greek parents will never read.

Μαμά, μπαμπά, είμαι αμφίφιλo. Και δεν είμαι και ακριβώς κοπέλα. Τους όρους τους γνωρίζετε περισσότερο με την αγγλική τους ονομασία, bisexual & non binary.

Το ξέρω πως το θεωρείτε μαλακία, τάχα μόδα και άλλες τέτοιες πίπες. Ξέρω επίσης πως η αντίδραση σας δεν θα είναι και η καλύτερη. Γιαυτό, και όσο είναι αυτό δυνατό, αυτό το σημείωμα δεν θα φτάσει ποτέ στα χέρια σας. Διότι ξέρω. Σας ξέρω, και ξέρω και τον εαυτό μου τώρα πια.

Αυτή τη στιγμή είμαι 25 και κάτι παραπάνω από μισό. Ήξερα πως κάτι δεν είναι το ίδιο με τα άλλα κορίτσια από όταν ήμουν μικρό παιδί και αγοροκόριτσο, και τότε έλεγα πως είμαι "εγώ", χωρίς να έχω πρόσβαση σε λεξιλόγιο και στην "προπαγάνδα" που σίγουρα θα κατηγορίσετε πως με "έκανε γκέι" (τι γελοίο, κανείς δεν γίνεται γκέι με το έτσι θέλω, όπως κανείς δεν μπορεί να γίνει στρειτ, και πιστέψτε με, το έχω προσπαθήσει). Ήξερα από την αρχή της εφηβείας πως ήμουν αλλιώς. Και με την σχέση μου με τα 2 φύλα, αλλά και με το δικό μου φύλο. Ήξερα επίσης, πως δεν επρόκειτο ποτέ μα ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ να εμπιστευτώ κάτι τόσο σημαντικό και τόσο προσωπικό σε εσάς. (Το να φωνάζεις στον βαρύτατα αυτιστικό γιο σου να μην ουρλιάζει σα πουστρακι όταν παθαίνει υπερφόρτωση όπως συμβαίνει με άτομα που πάσχουν από ΔΦΑ, μόνο για να μάθεις αργότερα πως μάλλον είναι γκέι πρέπει να έτσουξε πολύ, ε; Τι να κάνουμε, κάποιοι μαθαίνουν με το καλό, και άλλοι... )

Σε κάθε περίπτωση, ήξερα πως εάν μαθαίνατε τι ήμουν, τι είμαι, θα μου κάνατε κακό. Περισσότερο κακό από ότι έκανε ήδη η μάνα μου (Νομίζεις πως ξεχνάω; Πως Ξέχασα;) στα πλαίσια της ψυχοπαθολογικής συμπεριφορά της. Ήξερα πως θα κάνατε τα πάντα για να καταστρέψετε αυτό το κομμάτι της ψυχής μου. Δεν θα γνωρίζατε πως θα το καταστρέφατε, αλλά πως απλά θα "έστρωνε η κατάσταση", με θεραπείες μεταστροφής, βρίσιμο, μπινελίκια, χαστούκια, μπουνιές μαλλιοτραβήγματα, μελανιές, γδαρσίματα, σκίσιμο ρούχων, τετραδίων, ξεφτιλισμό, λούσιμο με αυγά φαγητό και βρωμιές. Ξέρεις, αυτά που έκανε η μαμά και ενίοτε και εσύ, μπαμπά. Ειδικά όταν υπήρχαν ήδη σοβαρά σημάδια του είδους της δυσλεξίας που έχω, ή της διάσπασης προσοχής, ή τα ήπια συμπτώματα από την ΔΦΑ. Ή γενικά όταν ήμουν παιδί. Διότι ήμουν παιδί και όσο τα κόκαλα αντέχουν, το κρέας ας σαπίσει από το ξύλο, σκεφτόσασταν μάλλον.

Τέλος πάντων, ήξερα πως δεν θα ήμουν ασφαλής εάν το αποκάλυπτα, και για καμιά δεκαπενταριά χρόνια τώρα αποδεικνύετε και οι δύο χωρίς να το γνωρίζετε φυσικά, ποσό, μα πόσο δίκιο είχα και έχω. Αποκλείεται να με είχατε αφήσει σε χλωρό κλαρί, διότι αποκλείεται ο εγωισμός σας να σας άφηνε να πείτε πως η κόρη σας και το πιο νορμάλ παιδί σας είναι "ψωρολεσβία και τραβέλι". (3 Παιδιά και τα 3 με ζητήματα μαθησιακά, το ένα πιο "ανάπηρο" από το άλλο, και ακόμα δεν έχετε καταλάβει την ύβρη που έχετε διαπράξει. Δε πειράζει, κάποια μέρα θα καταλάβετε.)

Ποιος ξέρει, ίσως και να είχα κάνει και άλλες απόπειρες αυτοκτονίας, και μια από αυτές να πετύχαινε, η κατάθλιψη, βλέπετε, μονόδρομος. Ήδη είχα φτάσει εκεί με τα συνηθισμένα, εάν είχα αποκαλύψει κιόλας αυτό, μάλλον δεν θα ζούσα για να γίνω 18.

Η νοοτροπία ήταν πάντα η ίδια, "Ότι πεις θα χρησιμοποιεί εναντίον σου" και το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Δεν είστε άτομα εμπιστοσύνης. Γιαυτό δεν μάθατε ποτέ για τις σχέσεις μου, δεν μάθατε ποτέ πόσο βαριά ήταν η κατάθλιψη μου και πόσο κοντά έφτασα στο θάνατο. Δεν θα μάθετε ποτέ για τους εθισμούς μου και το πως σταμάτησα μον@ μου, διότι κατάλαβα πως δε με έπαιρνε άλλο και πως τελικά τιμωρούσα τον εαυτό μου για τα δικά σας λάθη. Γιαυτό δεν πρόκειται να σας πω πότε όλα όσα θέλω να ΟΥΡΛΙΑΞΩ ΣΤΑ ΓΑΜΩΚΡΑΝΙΑ ΣΑΣ, 25 ΧΡΟΝΙΑ, διότι δεν αξίζει τον κόπο. Γιατί, για να αρχίσετε να λέτε πάλι τις μαλακίες σας; Η αλήθεια είναι πως η ζωή μου είναι πολύ καλύτερη με το να μη λέω πράγματα που ξέρω πως αργότερα θα χρησιμοποιηθούν για να σας οπλίζουν με νέους τρόπους για να με πληγώσετε. Απλά δεν αξίζετε τον κόπο.

Όσο για αυτό το σημείωμα; Είναι για μένα. Και για κάθε αλλ@ που θέλει να απλώσει αράδες σε χαρτί αλλά δεν βρίσκει ακόμη τα λόγια. Και εμένα μου πήρε κάμποσο καιρό να τα βρω. Μιλάω για τους άλαλους, γράφω για τους αγράμματους, αισθάνομαι για τους μουδιασμένους.

Όσο για εσάς, σας αφήνω με το παραμύθι που λέτε στον εαυτό σας για να αντέξετε αυτά που κατά βάθος ξέρετε πως έχετε κάνει. Σας αφήνω να κοιμάστε. Ο άνθρωπος που χρειαζόμουν πλάι μου όλα αυτά τα χρόνια είμαι εγώ. Έγινα ο άνθρωπος που έψαχνα και είχα ανάγκη ως παιδί αλλά δεν είχα. Και με προστατεύω με τα λόγια μου και τις πράξεις μου, τις σκέψεις μου, τις συνήθειες μου. Είμαι αμφίφυλο και μη δυαδικό άτομο. Και αυτή είναι η αλήθεια μου.